W poniedziałek w Tallinnie odbędzie się szczyt Trójmorza, inicjatywy wspieranej przez Stany Zjednoczone. Będzie to spotkanie w dużej mierze wirtualne, większość gości będzie brała w nich udział online.

Na marginesie szczytu dojdzie też do rozmowy pełnomocnika rządu do spraw strategicznej infrastruktury energetycznej Piotra Naimskiego z amerykańskim sekretarzem energii Danem Brouillette. Podczas niej sekretarz Brouillette podpisze umowę międzyrządową o współpracy między rządami Polski i USA w celu rozwoju programu energetyki jądrowej oraz cywilnego przemysłu jądrowego w Polsce. Po otrzymaniu egzemplarzy umowy podpisanych przez stronę amerykańską jeszcze w tym tygodniu zostanie ona podpisana w imieniu Polski przez ministra Naimskiego. Umowa zacznie obowiązywać po wymianie not dyplomatycznych stwierdzających spełnienie przez obie umawiające się strony wymagań dla jej wejścia w życie.

W umowie zapisano, że w ciągu półtora roku od podpisania Polska i USA przygotują wspólnie raport, który będzie stanowił podstawę dla rządu polskiego do decyzji o ostatecznym wyborze partnera do realizacji Programu polskiej energetyki jądrowej. W tym czasie czołowe amerykańskie firmy sektora cywilnej energetyki jądrowej przeprowadzą prace przygotowawcze i projektowe w zakresie budowy elektrowni jądrowych w Polsce. Równolegle przedstawiciele obu rządów, wspólnie z amerykańskimi instytucjami finansowymi, mają też przygotować opcje finansowania dla Programu.

Reklama

Umowa została już parafowana w połowie sierpnia przez Piotra Naimskiego i sekretarza stanu USA Michaela Pompeo, przy okazji jego wizyty w Polsce. Umowę o współpracy w dziedzinie rozwoju cywilnej technologii jądrowej ma pozwolić Polsce korzystać z doświadczenia Stanów Zjednoczonych, zarówno sektora rządowego, jak i amerykańskich przedsiębiorstw, w rozwoju polskiego programu rozwoju energetyki jądrowej. Według projektu aktualizacji Programu polskiej energetyki jądrowej w Polsce planowana jest budowa 6 do 9 GW mocy jądrowej w oparciu o sprawdzone, wielkoskalowe, reaktory. Zakłada się wybór jednej wspólnej technologii oraz jednego współinwestora strategicznego powiązanego z dostawcą technologii.