Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Ponad 80 procent krajów Ameryki Łacińskiej i na Karaibach ma wskaźnik Giniego powyżej 40. Największe nierówności w regionie odnotowano w Kolumbii (55) i Brazylii (52).
Ponad połowa krajów w Afryce Subsaharyjskiej jest dotknięta wysoką nierównością dochodowe, podczas gdy największe nierówności występują w Afryce Południowej. Z tego regiony pochodzą kraje o największej nierówności na świecie. Republika Południowej Afryki ma wskaźnik Giniego na poziomie 63, a Namibia (59).
Współczynnik Giniego jest najniższy w krajach Europy Północnej, Wschodniej i Środkowej. Najniższy poziom nierówności na świecie mierzony jest na Słowacji, w Słowenii i na Białorusi (wskaźnik Giniego 24), a następnie w takich krajach jak Holandia, Islandia i Czechy (wskaźnik 26). Według Banku Światowego w Polsce współczynnik Giniego był na poziomie 28,5.
Obecnie większość populacji świata (5,6 miliarda, czyli 70 procent) żyje w gospodarce, w której nierówności są uznawane za umiarkowane, podczas gdy stosunkowo niewielka liczba osób (609 milionów, czyli 8 procent) żyje w gospodarkach, w których nierówności są uznawane za stosunkowo niskie.
Co to jest wskaźnik Giniego
Wskaźnik Giniego pokazuje nierówności w dochodach danego społeczeństwa. Im jest wyższa wartości wskaźnika, tym nierówności w dochodach w danym kraju są większe. Skala współczynnika Giniego wyrażona jest w procentach i zawarta w przedziale od 0 do 100.
Jeżeli wskaźnik ma wartość 0 proc., oznacza to, że wszyscy ludzie uzyskują takie same dochody. Natomiast w przypadku gdy wartość współczynnika Giniego osiąga maksymalny poziom 100 proc., oznacza to, że jedno gospodarstwo domowe koncentruje cały dochód w danym kraju.
/>
