Ostry sprzeciw Francuzów
Zmiana we francuskim systemie emerytalnym przygotowywana jest od lat i była wielokrotnie przekładana z powodu ostrego sprzeciwu społecznego – na przykład w postaci najdłuższego w historii strajku transportowego na początku 2020 r.
Premier Francji Elisabeth Borne, która ogłosiła plan, nazwała reformę konieczną do zapobieżenia poważnemu deficytowi w systemie emerytalnym. Podobnie jak wiele starzejących się społeczeństw w Europie, Francja stara się wspierać rosnący odsetek emerytów wśród swojej populacji, ale w przeciwieństwie do wielu swoich sąsiadów jak dotądnie podniosła wieku emerytalnego.
Zmiana ma zostać sfinalizowana do 2030 r.
Sytuacja w innych krajach
Podobnie inne kraje rozwinięte na całym świecie są w trakcie podnoszenia wieku emerytalnego, ale większość z nich zaszła o wiele dalej niż Francja zajdzie w tej dekadzie. Holandia, Hiszpania, Niemcy i Stany Zjednoczone (za pośrednictwem Social Security Administration) zbliżają się do nowego wspólnego wieku emerytalnego wynoszącego 67 lat. W tych krajach uprawnione do standardowej emerytury od 1 stycznia 2023 r. pracownicy nabywają w wieku w przedziale od 65 lat i 10 miesięcy do 66 lat i 10 miesięcy.
Nowy wiek emerytalny wynoszący 67 lat dla nowych emerytów zostanie osiągnięty między 2024 a 2030 rokiem.
Tymczasem Wielka Brytania zacznie stopniowo podwyższać wiek emerytalny do 67 lat między 2026 a 2028 rokiem, podczas gdy Belgia podniesie minimalny wiek emerytalny do 66 lat w 2025 roku i 67 lat w 2030 roku .
Oprócz wymogu wiekowego, kraje stosują również minimalne długości życia zawodowego. Czasami zdarzają się wyjątki dla osób, które są znacznie dłużej na rynku pracy niż wynosi minimalna długość życia zawodowego.
W większości krajów możliwe jest również wcześniejsze przejście na emeryturę. Odmienne zasady dotyczą emerytur pracowniczych, emerytur ze świadczeniami podstawowymi, indywidualnych kont emerytalnych i oczywiście emerytur prywatnych.
/>