Wyjazd do sanatorium to dla wielu osób jedyna możliwość, by zadbać o swoje zdrowie. Sanatoria kardiologiczne, reumatologiczne, ortopedyczne oraz innego rodzaju uzdrowiska oferują szereg zabiegów leczniczych i wspomagają powrót do zdrowia. Kto może otrzymać dofinansowanie do sanatorium?

Ile kosztuje sanatorium?

Każdy dorosły pacjent, który przebywa w sanatorium musi opłacić swoje zakwaterowanie i wyżywienie. Cena zależy od standardu pokoju i sezonu rozliczeniowego, ponadto decyduje o niej Ministerstwo Zdrowia. Pacjent, według przepisów, nie może ponosić wyższych opłat niż te, które ustalił resort. Turnusy trwają zazwyczaj 21 dni przez co stawkę dzienną należy pomnożyć przez 21.

Reklama

Wyjazd do sanatorium: Za co NFZ nie płaci?

W przypadku standardowego, pełnopłatnego pobytu w sanatorium NFZ nie pokrywa kosztów przejazdu do sanatorium i z powrotem, pobytu opiekuna, wyżywienia i zakwaterowania podczas korzystania z leczenia ambulatoryjnego ani dodatkowych opłat, takich jak np. opłata klimatyczna czy koszty zabiegów przyrodoleczniczych i rehabilitacyjnych niezwiązanych z chorobą, która jest przyczyną skierowania do uzdrowiska.

Dofinansowanie do pobytu w sanatorium. Kto może skorzystać?

NFZ oferuje jednak dofinansowanie do wyjazdów do sanatorium dla pewnych grup osób.

Na dofinansowanie mogą liczyć osoby, u których leczenie uzdrowiskowe może skutkować poprawą zdrowia. Sanatorium opłacone przez ZUS ma służyć prewencji rentowej, dlatego też wsparcie skierowane jest również do pacjentów, u których choroba grozi utratą zdolności do pracy. W tym przypadku istotne jest, by leczenie skutkowało dobrymi rokowaniami dla stanu zdrowia pacjenta. Na program rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej mogą liczyć trzy grupy chorych:

  • pracujący, zagrożeni całkowitą bądź częściową niezdolnością do pracy;
  • uprawnieni do zasiłku chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego po ustaniu tytułu do ubezpieczenia chorobowego lub wypadkowego;
  • pobierający rentę okresową z tytułu niezdolności do pracy rokujący jednocześnie odzyskanie zdolności do pracy po przeprowadzeniu rehabilitacji.

Jak uzyskać dofinansowanie do pobytu w sanatorium?

By skorzystać z takiej możliwości pacjent musi postarać się o skierowanie lekarskie od lekarza pierwszego kontaktu lub innego specjalisty. Lekarz powinien wypełnić odpowiedni wniosek i opisać w nim jakie efekty ma przynieść leczenie.

Po otrzymaniu wniosku pacjent powinien udać się do oddziału ZUS w miejscu swojego zamieszkania, by złożyć tam dokument. Może się zdarzyć, że nim ZUS wyda decyzję, zechce przebadać pacjenta. Pacjent otrzymuje wówczas wezwanie do lekarza orzecznika ZUS, który dodatkowo potwierdza zasadność skierowania.

ZUS kieruje na rehabilitację leczniczą w następujących grupach schorzeń:

  • W systemie stacjonarnym: narząd ruchu, układ krążenia, układ oddechowy, choroby psychosomatyczne, onkologiczne po operacjach gruczołu piersiowego.
  • W systemie ambulatoryjnym: narząd ruchu, układ krążenia.

Jakie koszty pokrywa ZUS?

Wszelkie koszty rehabilitacji – leczenie, zakwaterowanie i żywienia – pokrywa wówczas ZUS. Koszty dojazdu do ośrodka rehabilitacyjnego z miejsca zamieszkania i z powrotem ZUS refunduje do wysokości ceny biletu najtańszego środka komunikacji publicznej.

Skąd jeszcze można dostać dofinansowanie do sanatorium?

Program dofinansowania do leczenia uzdrowiskowego realizuje również Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. W takim przypadku z dofinansowania skorzystać mogą działacze opozycji antykomunistycznej oraz osoby represjonowane z powodów politycznych i ze środowiska kombatanckiego z czasów II wojny światowej.

Uzyskanie dofinansowania i jego wysokość są uzależnione od sytuacji materialnej osoby wnioskującej, a także długości i kosztu planowanego leczenia oraz dostępnych środków budżetowych.

O przyznaniu pomocy pieniężnej na leczenie uzdrowiskowe decyduje w tym przypadku Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Nie bez znaczenia jest także kryterium dochodowe.

Jakie koszty pokrywa Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych?

Dofinansowanie z Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych może pokryć wyłącznie koszty pobytu wraz z wyżywieniem oraz koszty leczenia. Nie można uzyskać środków na pokrycie m.in. kosztów dojazdu. Uzyskane środki można przeznaczyć na świadczenie w standardzie podwyższonym w sytuacji, gdy podwyższony standard oznacza dostosowanie pomieszczeń do potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Jakie warunki należy spełnić?

Aby uzyskać dofinansowanie z Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych należy spełniać określone kryterium dochodowe.

  • Maksymalna wysokość pomocy pieniężnej (kwoty brutto):

- dla osoby uprawnionej samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza kwoty odpowiadającej 220 proc. najniższej emerytury (3454,57 zł)

- dla osoby uprawnionej, której dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty odpowiadającej 150 proc. najniższej emerytury (2382,66 zł na osobę)

- dla osoby uprawnionej będącej osobą całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji, której dochód nie przekracza kwoty odpowiadającej 280 proc. najniższej emerytury (4447,63 zł) bez względu na liczbę osób w gospodarstwie domowym

wynosi do 3500 zł w przypadku pobytu do 7 dni, do 5000 zł w przypadku pobytu od 8 do 14 dni i do 5500 zł w przypadku pobytu od 15 do 21 dni.

  • Maksymalna wysokość pomocy pieniężnej (kwoty brutto):

- dla osoby uprawnionej samotnie gospodarującej, której dochód przekracza kwotę odpowiadającą 220 proc. najniższej emerytury (3454,57 zł), ale nie przekracza kwoty odpowiadającej 290 proc. najniższej emerytury (4606,48 zł)

- dla osoby uprawnionej, której dochód na osobę w rodzinie przekracza kwotę odpowiadającą 150 proc. najniższej emerytury (2382,66 zł na osobę), ale nie przekracza kwoty odpowiadającej 220 proc. najniższej emerytury (3494,579 zł na osobę)

- dla osoby uprawnionej będącej osobą całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji, której dochód przekracza kwotę odpowiadającą 280 proc. najniższej emerytury (4447,63 zł) a nie przekracza kwoty odpowiadającej 350 proc. najniższej emerytury (5 559,54 zł) bez względu na liczbę osób w gospodarstwie domowym

wynosi do 2500 zł w przypadku pobytu do 7 dni, do 4000 zł w przypadku pobytu od 8 do 14 dni i do 4500 zł w przypadku pobytu od 15 do 21 dni.

  • Maksymalna wysokość pomocy pieniężnej (kwoty brutto):

- dla osoby uprawnionej samotnie gospodarującej, której dochód przekracza kwotę odpowiadającą 290 proc. najniższej emerytury (4606,48 zł), ale nie przekracza kwoty odpowiadającej 320 proc. najniższej emerytury (5083,01 zł)

- dla osoby uprawnionej, której dochód na osobę w rodzinie przekracza kwotę odpowiadającą 220 proc. najniższej emerytury (3494,57 zł na osobę), ale nie przekracza kwoty odpowiadającej 250 proc. najniższej emerytury (3971,10 zł na osobę)

- dla osoby uprawnionej będącej osobą całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji, której dochód przekracza kwotę odpowiadającą 350 proc. najniższej emerytury (5559,54 zł) a nie przekracza kwoty odpowiadającej 380 proc. najniższej emerytury (6036,07 zł) bez względu na liczbę osób w gospodarstwie domowym

wynosi do 1500 zł w przypadku pobytu do 7 dni, do 3000 zł w przypadku pobytu od 8 do 14 dni i do 3500 zł w przypadku pobytu od 15 do 21 dni.