Parszywa trzynastka – to oni psują światową gospodarkę

1 Francois Hollande – prezydent Francji akcentuje odmienne stanowisko od Angeli Merkel w kwestii rozwiązania kryzysu strefy euro. Jest za ściślejszą integracją fiskalną i współdzieleniem długu w ramach strefy euro. W tym samym czasie na krajowym podwórku wprowadza rozwiązania, które trudno uznać za budujące w relacjach z Berlinem. Przykładem jest obniżenie wieku emerytalnego do 60. roku życia, w momencie, gdy inne państwa unii wydłużają obowiązkowy staż pracy.

2 Hans-Werner Sinn – osoba mniej znana w Polsce. Jest profesorem ekonomii i prezydentem instytutu badań nad gospodarką Ifo Institut für Wirtschaftsforschung w Monachium. Jako szef wpływowego think-tanku Sinn jest rzecznikiem wyjścia Grecji ze strefy euro i wstrzymania bailoutów.

3 Ben Bernanke – szef amerykańskiej Rezerwy Federalnej został skrytykowany m.in. przez ekonomistę Paula Krugmana, który zarzucił mu zbytnią opieszałość w luzowaniu polityki pieniężnej. „Od Fed oczekujemy dostarczania paliwa gospodarce, gdy jest zbyt schłodzona przy wysokiej stopie bezrobocia i niskiej inflacji” – napisał Krugman w New York Timesie.

4 Nikolaus Blome – redaktor naczelny Bilda, największej pod względem nakładu gazety w Europie i siódmej na świecie. Za sprawą dziennika oraz częstych występów w telewizji ma olbrzymi wpływ na niemiecką opinię publiczną i „krępowanie ruchów” Angeli Merkel na arenie międzynarodowej.

5 Barack Obama – zdaniem autorów zestawienia 44. prezydent USA odziedziczył gospodarkę w wyjątkowo złej kondycji, a dzięki kilku pomyłkom sprawy za jego prezydentury potoczyły się gorzej niż mogły. Za główną winę Obamy dziennikarze Business Insidera uważają zbyt mały rozmiar pakietu stymulującego wzrost.

6 Timo Soini – lider partii Prawdziwi Finowie, największej opozycyjnej partii w Finlandii. Soini należy do czołowych eurosceptyków na kontynencie i ma duży wpływ na stanowisko Finlandii wobec europejskich bailoutów.

7 Mario Draghi – szef Europejskiego Banku Centralnego jest krytykowany za zbyt zachowawcze środki w zwalczaniu problemów europejskiego zadłużenia. Innymi słowy, jak stwierdził komentator Bill Fleckenstein „nie chce korzystać z maszyny drukarskiej.”

8 Maria Fekter – minister finansów Austrii, jak czytamy na stronie Business Insidera „ma skłonność do wyrażania kontrowersyjnych opinii, które mają oddziaływać na Austriaków, nawet jeśli podkopują stabilność Europy.” W czerwcu tego roku minister Fekter stwierdziła na przykład, że Włochy mogą jako następne potrzebować bailoutu.

9 Grover Norquist – ten amerykański lobbysta podatkowy skłonił 95 proc. kongresmenów Partii Republikańskiej do podpisania zobowiązania sprzeciwu wobec podwyżki podatków. Z tego powodu Republikanie chcą obniżać deficyt wyłącznie poprzez obcinanie wydatków, co znacznie utrudnia zawieranie kompromisów pomiędzy obiema amerykańskimi partiami.

10 Eric Cantor - członek Izby Reprezentantów z Wirginii, numer dwa w klubie parlamentarnym Partii Republikańskiej, również oberwał od Business Insidera za podatki. Cantor jest postrzegany jako lider frakcji opowiadającej się za natychmiastowymi cięciami wydatków i sprzeciwiającej się jakimkolwiek podwyżkom podatków.

11 David Cameron – brytyjski premier, podobnie jak większość osób na tej liście krytykowany jest za przywiązanie do polityki oszczędności i niechęć do interwencjonizmu. Zdaniem Business Insidera polityka Camerona ułatwiła Wielkiej Brytanii wpadnięcie recesję o podwójnym dnie.

12 Ron Paul – ostatnią osobą na liście winnych psucia światowej gospodarki jest Ron Paul, kongresmen z Teksasu, kandydat w wyborach prezydenckich. Jego winą jest „przesunięcie debaty o polityce pieniężnej tak bardzo na prawo, że nawet umiarkowani Republikanie stali się przeciwnikami Fed” – piszą dziennikarze Business Insidera, zdradzając swoje inklinacje polityczne. Trudno bowiem nie zauważyć, że na liście dominują konserwatyści i zwolennicy prawicy, zaś takie osoby jak Barack Obama i Francois Hollande krytykowane są za opieszałość lub posunięcia złe wizerunkowo. Wydaje się, że osoby o odmiennych poglądach politycznych niż dziennikarze Business Insidera stworzyłyby zupełnie inną listę winowajców.