10 szokujących prognoz Saxo Bank na 2013 rok

1 1. DAX spada o 33 proc. do 5000 pkt. Gospodarka Chin nadal zwalnia, powstrzymując przemysłową ekspansję Niemiec. Pociąga to za sobą znaczne spadki cen akcji spółek przemysłowych i obniża zaufanie konsumentów. Rankingi poparcia dla Angeli Merkel przed wyborami gwałtownie się pogarszają, a przy słabej gospodarce połączonej z polityczną niepewnością - w miarę jak Niemcy są coraz bliżej dalszej mutualizacji długu UE - indeks giełdowy DAX spada do poziomu 5 000, czyli o 33 proc. w skali roku.

2 2. Nacjonalizacja największych japońskich spółek elektronicznych Japoński przemysł elektroniczny, niegdyś chluba kraju, wchodzi w fazę terminalną, pokonany przez Koreę Południową. Przy łącznych rocznych stratach w wysokości 30 mld USD dla samych tylko Sharp, Panasonic i Sony, wiarygodność kredytowa znacznie się pogarsza, a rząd japoński nacjonalizuje najważniejsze podmioty w branży w podobny sposób, w jaki rząd amerykański wyciągnął z tarapatów swój przemysł motoryzacyjny.

3 4. Korekta ceny złota do 1 200 USD za uncję. Intensywność, z jaką w 2013 r. poprawia się kondycja amerykańskiej gospodarki, zaskakuje rynek, a zwłaszcza instytucje finansowe inwestujące w złoto. Wraz z brakiem wzrostu fizycznego popytu na ten metal szlachetny ze strony Chin i Indii, zmagających się ze słabym wzrostem i rosnącym bezrobociem, wywołuje to wielką rundę likwidacji złota. Cena złota spada do 1 200 USD, po czym banki centralne w końcu wkraczają do akcji, by wykorzystać niższe ceny.

4 5. Cena ropy WTI spada do 50 USD. Amerykańska produkcja energii nadal rośnie, przede wszystkim dzięki zaawansowanym technikom produkcyjnym, np. w sektorze oleju łupkowego. Produkcja ropy naftowej w Stanach mocno rośnie, a przy zapasach krajowych już znajdujących się na najwyższym poziomie od 30 lat i przy ograniczonych opcjach eksportu, pojawia się nowa presja sprzedażowa na benchmarkowe ceny ropy WTI, która spycha je w kierunku 50 USD za baryłkę.

5 6. USDJPY zmierza do poziomu 60,00 W Japonii Partia Liberalno-Demokratyczna powraca do władzy z planem działań mających ponoć osłabić jena. Wprowadza się jednak tylko pół-środki; w tym samym czasie na rynku zaciągnięto zbyt dużo pozycji na osłabienie jena, a japońscy inwestorzy ściągają do kraju część z bilionów dolarów zainwestowanych za granicą, w miarę jak maleje apetyt na ryzyko. Jen wyskakuje na pierwszy plan jako najsilniejsza waluta świata, USDJPY zmierza nawet do 60,00, co - jak na ironię – umożliwia PLD i BoJ sięgnięcie po te bardziej radykalne środki osłabiające jena, które pierwotnie obiecywali.

6 7. EURCHF przełamuje ustalony kurs, osiąga 0,9500. Ryzyka w ogonie rozkładu w Unii Europejskiej ponownie się pogarszają, być może z powodu wyborów we Włoszech, charakteru wyjścia Grecji z Europejskiej Unii Walutowej czy obaw, że Hiszpania i Portugalia postąpią podobnie. To znów kieruje strumienie kapitału do Szwajcarii, a szwajcarski bank centralny i rząd decydują, że lepiej będzie porzucić na jakiś czas sztywny kurs franka do euro, niż pozwolić, by rezerwy wzrosły do poziomu ponad 100% PKB. W konsekwencji EURCHF dochodzi do nowego rekordowo niskiego poziomu poniżej parytetu, po czym Szwajcaria jest zmuszona wprowadzić kontrolę kapitałową, aby powstrzymać umacnianie się waluty.

7 8. Hong Kong uwalnia HKD od USD – i wiąże go z RMB Hong Kong decyduje się uwolnić swojego dolara od dolara amerykańskiego, a następnie związać go z chińskim renminbi. Inne kraje azjatyckie sygnalizują chęć pójścia w jego ślady. Zmienność RMB rośnie, gdyż Chiny luzują kontrolę nad ruchami tej waluty, a Hong Kong szybko wyrasta na ważne światowe centrum obrotu walutami i najważniejsze centrum obrotu RMB.

8 9. Hiszpania o krok bliżej niewypłacalności – stopy procentowe sięgają 10 proc. Przy już i tak ogromnych napięciach społecznych w Hiszpanii sektor publiczny po prostu nie może dalej ciąć wydatków. W 2013 r. hiszpański dług państwowy zostaje zdegradowany do kategorii "śmieciowego”, a napięcia społeczne spychają Hiszpanię z krawędzi, dzięki czemu odrzuca ona politykę przeciągania i udawania, oferowaną przez unijną biurokrację. Po degradacji, a także w wyniku wliczania w cenę nieuniknionej niewypłacalności, rentowności gwałtownie rosną.

9 10. Rentowność 30-letnich obligacji amerykańskich podwaja się w 2013 r. Polityka zerowych stóp procentowych Rezerwy Federalnej zmusza inwestorów do porzucania inwestycji o stałym dochodzie. Przy braku zwrotów lub nawet zwrocie negatywnym zastąpienie obligacji akcjami wydaje się kuszące. Rynek obligacji jest znacznie większy, niż rynek akcji, więc 10 proc. redukcja funduszy ulokowanych w obligacjach i przeniesionych na akcje zwiększyłaby napływ funduszy na rynek akcji o ok. 30 proc. Mogłoby to doprowadzić do podniesienia amerykańskich stóp procentowych i zapoczątkować dziesięciolecie, w którym akcje będą przynosiły lepsze wyniki niż obligacje.