Parki Przemysłowe i Technologiczne, mimo zbliżonego nazewnictwa, nie są tym samym organizmem. Zgodnie z Ustawą o zmianie ustawy o finansowym wspieraniu inwestycji oraz ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorstw z 29 sierpnia 2003 pierwszy z nich to miejsce - nieruchomość wraz z infrastrukturą - które ma ułatwić prowadzenie działalności przedsiębiorstw. Park technologiczny oprócz miejsca, ma umożliwić także transfer technologii oraz wymianę informacji pomiędzy instytucjami naukowymi a przedsiębiorstwami.
Po latach zacofania technologicznego i bezrobocia, tworzenie parków przemysłowych oraz technologicznych wydaje się być sposobem na wspomaganie rozwoju gospodarczego kraju zarówno poprzez sprowadzanie innowacji, jak i prowadzenie badań i komercjalizację własnych wynalazków. Szczególnie na dużo barier natykały się do tej pory uczelnie wyższe, które stale cierpią na niedofinansowanie, a ze względu na zastosowane rozwiązania prawne nie mogły pozyskiwać zewnętrznych inwestorów.
Istotą parku przemysłowego jest tworzenie obszarów przystosowanych do prowadzenia działalności gospodarczej, wspierając rozwój i przedsiębiorczość mieszkańców oraz konkurencyjność regionu. Cele te często osiąga się przy zastosowaniu preferencyjnych rozwiązań podatkowych. Przedsiębiorstwa działające w parkach mogą ponadto liczyć na wsparcie oraz doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i inwestycji, a także na korzystanie z zajętych przez firmę nieruchomości po cenach atrakcyjniejszych niż rynkowe.
Ogólnie zdefiniowanym, nadrzędnym celem parku technologicznego są działania posiłkujące rozwój innowacji w danym kraju. Wobec tego, poza podobnymi udogodnieniami, jakimi cieszą się parki przemysłowe, parki technologiczne mają także umożliwiać transfer wiedzy i technologii. Dąży się do niego poprzez:
- Wspieranie przedsiębiorstw innowacyjnych.
- Umożliwienie współpracy pomiędzy przedsiębiorstwami a instytucjami naukowymi.
- Poprawę konkurencyjności regionu.
- Podnoszenie atrakcyjności nieruchomości.
Przedsiębiorstwa zlokalizowane w parkach obu typów, poza prawem korzystania z nieruchomości i infrastruktury, mają również możliwość korzystania ze szkoleń, usług doradczych, a często także dofinansowania.
Głównym celem tworzonych Parków Przemysłowych i Technologicznych jest wywieranie wpływu na gospodarczy potencjał kraju poprzez współpracę przy opracowywaniu i komercjalizacji innowacji. Dojść do tego powinno się poprzez ułatwienie kooperacji przedsiębiorstw z instytucjami samorządowymi i naukowo-badawczymi oraz wskazanie sposobów finansowania przedsięwzięć.
Przy tworzeniu i organizacji Parków Przemysłowych i Technologicznych można wyróżnić trzy strategie rozwoju:
a)Strategia oparta na infrastrukturze - głównym celem jest inwestycja w nieruchomości oraz ich rozbudowa, a następnie działania marketingowe mające na celu inkubacje firm. W oparciu o tą strategię, o rozwoju parku decyduje infrastruktura i zaplecze organizacyjne, które oferuje nowym najemcom.
b) Strategia oparta na know how - polega na tworzeniu zaplecza technologicznego i organizacyjnego w celu przyciągnięcia do parku nowych najemców. Grupą docelowa tego typu parków są w szczególności małe i średnie firmy z różnych regionów kraju. Strategia ta realizowana jest w parkach o mniejszym zasięgu terytorialnym, głównie w parkach tworzonych przy ośrodkach akademickich.
c)Strategia oparta na efekcie klastra – stosowana przede wszystkim w regionach, w których przeważają tradycyjne sektory gospodarki, gdzie sektor wysokich technologii i badawczo-rozwojowy jest słabo rozwinięty. Koncepcja ta polega na oferowaniu usług podmiotom, które tworzą klaster lub jego zalążek.
